මං හරියටම දන්න දේ ඒ උනාට ලියාගන්න බැරි දේ .....

ඇත්තමයි මට තියෙන්නේ මාර පොඩි මොළයක්.... ඒ හින්දා මං වැඩිය ඔය මොළේ වෙහෙසෙන විදිහේ වැඩ කරන්නෙම නැ ....

ඇ  මොකද්ද කිව්වේ...?? ආ අපි ඕක කලින්ම දන්නවා කියලද...?? අප්පා කියන බොරු...............

ඒ කථාව දැන ගන්න නම් ඔයාලා අනිවාර්‍යයෙන්ම අපේ තාත්තා ගෙන් ඉගෙන ගෙන තියෙන්න ඕනේ. (හහ් ආවා මෙතන)

අපේ තාත්තා ඉස්සර මහම මහ වසයිලු.. ඉතිං දවසක් ඔය මොළේ ගැන උගන්නන වෙලාවක වැරදීමකින් තාත්තට මොළය වෙනුවට කියවෙලා තියෙන්නේ "ලොකු පොලය" කියලා. ඉතිං එදා ඉදං තාත්තා "ලොකු  පොලයා" මම "පොඩි පොලයා" ඒ හින්දයි මම කියන්නේ මගේ මොළේ පොඩි කියලා... (අන්න එකයි )

ඉතිං ලොකු පොලයා සහ පොඩි පොලයා හැටියට තාත්තිගේත් මගෙත් තියෙන්නේ "Ever best crime partnership" එකක්.

තාත්තා එනකම් මට ඉස්සර නින්ද යන්නේ නැ.... එත් එක කරදර කාලෙක මගේ තාත්තා ලංකාවෙන් ගියේ මගේ දෝණිගේ වයසේදී.... ඒ අපිට විතරක් නෙවෙයි මුළු ලංකාවටම කරදර කාලයක්.... දෝණිට වගේ, දෝණි කියනවා වගේ 

"අම්මි ඉස්කෝලේ ගිහාම අකුරු ලියලා ලියලාආආආආ අපි හරියට මහන්සිවෙනවා අම්මි... ගෙදර ඇවිත් කාටුන් බැලුවමනේ බබලා Relax වෙන්නේ "

එහෙම හිතනවා තියා රුපවාහිණියක් ක්‍රියාත්මක කරන්නවත් නිදහසක් නැති, කරත් මරණ බයෙන් හිටපු කාලෙක මම දෝණිගේ වයස පහු කලේ. හැම තැනම ලේ දැකපු ලස්සන කොලපාට ගස් වෙනුවට පිච්චිච්ච කරවෙච්ච ලේ විසිරිච්ච පාර තොටවල් දැකපු මගේ පුංචි කාලේ , තාත්තා රටෙන් පිටවුනේ තාත්තාගෙන් ගුටිකාපු , පොඩි ළමයි මට මගේ තාත්තව නැති කරන්න පොරොන්දුවුනු බව දැන ගත්තම. 

එහෙම ගෙවුණු ඒ ජිවිතේ ආයෙත් නිදහසේ නිදාගත්තේ අවුරුදු දෙකකින් තාත්තා ලංකාවට ආවම. අවුල් වෙලා තිබ්බ පුංචි හිත ටික ටික තරුණ වුනේ අම්මට හොරෙන් තොසේ කඩවල් ගානේ ගිහින් තාත්තත් එක්ක කන්න පුරුදු වෙනකොට. රට වටේ පෙන්නන Stage Drama බලන්න යන කාලෙක, තාත්තා ඇහුවා "සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ " "සිංහබාහු" වලින් පස්සේ මගේ දෝණි කවදාවත් ගල්ලෙන බිදගෙන යන්නේ නෑ නේද කියලා.... එතකොට මට අවුරුදු 15යි.... තාත්තා නිතර නිතර "ගල්ලෙන බිදලා.. ලෙන් දොර ඇරලා " කියන්න පුරුදු වුනා... තාත්තා තරම් ලස්සනට සිංහයාවත් එක කිව්වේ නැ.. ඇත්තමයි...

මං කවදාවත් ඒ පොරොන්දුව කැඩුවෙත්  නැ.... 

ගිණි ගත්ත වට පිටාවක තාත්තා මාව හැමදාමත් මහ ගහක හෙවන දීලා ආදරෙන් ඇති දැඩි කළා...  

ජිවිතේ කියලා දුන්නා කවදාවත් මට ඉගැන්නුවේ නැ.... කෙල්ලෙක් උනාට කිසිම බරක් නැතුව හැදුනු මට සැළලිහිනියේ කවි පාඩම් කෙරෙව්වේ තාත්තා යන එන ගමන් මාත් එක්ක තරඟෙට  කවි කියලා. සමහර දවසට තාත්තට වරදිනවා මම හිනාවෙනවා.. තාත්තා මාව පොරොන්දු කරගන්නවා ඒ ගැන කාටවත් නොකියන්න.... නොදැනම, පොතක් අතේ තියන් වරුවක් පාඩම් නොකළ මං සිංහල වලටත් D ගත්තා (සිංහල වලට D තිබුනට මගේ පොස්ට් වල අකුරු වරදිනවා.. ඔව් ඉතිං හා හරි මට වරදිනවා )... අද මම, මගේ දෝණිටත් ඔය දේම කරනවා , දැන් මං දන්නවා තාත්තාට වැරදුනේ නැ...  

තාත්තා හැදුවේ එක දුවෙක් විතරක්, නෙවෙයි මගේ දුව දුවෙක් කරන්නත් අඩිතාලම තාත්තා දැම්මා...... 

තාත්තා  අමරණිය වෙන එකක් නැ.....  එත් අදටත් තාත්තා මට ජිවිතේ කියා දෙනවා..... 

ඉතිං ඒ දුව , නිවන් දක්නා ජාති දක්වා තාත්තා මගේම තාත්තා වෙන්න කියලා  නම් ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ නැ.... මේ අසාර සසරේ මගේ තාත්තා පුළුවන් තරම් ඉක්මනට ජාති ජරා ව්‍යාදී දුකින් අත්මිදේවා.... එහෙම හිතන්න තරමට හිත හයිය කලේ  මගේ තාත්තා.....

ලියන්නට හිත බලකරන 

ලියා අඩුවක් වෙතැයි

නොලියැවෙන 

ඔබ ගුණ 

තුංග පහන් ටැඹ අභිමුව 

කවි කෝදුව කෙටියි.....

තාත්තා 

ඔව් ඒ දුව 
මම එරන්දී