කණට ඇහෙන සමහර ගීත විතරක් නෙවෙයි, සමහර සුවදක් උනත් අපිව හිතින් මහ දුරක් එක්ක යනවා. ඒ සතුටු මතකයන් කරා විතරක්ම නෙවෙයි, දුක හිතෙන කාල වකවානු හරහා වගේම ජිවිතේ සංක්‍රාන්ති පරිච්ඡේදයන් හරහාත්..
අව්ව වැස්සවත් අනුකම්පා නොකරපු එක්තරා කාලයක ජිවත් වෙන්න බලාපොරොත්තු අපි ඇහින්ඳ කාලයක් ඒක. ගහක් කොළක් මලක් වැලක් වත් නොයිවසන වියෝවක කෙළවර කාත් කවුරුත් නැති දුරු රටෙක තනිවුනු ඒ මතකයට ලස්සනක් එකතු කලේ ඔබ.... බලාපොරොත්තු එකතු කලේ ඔබ
අපි ඔබට ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තේ ඒ නුහුරු නුපුරුදු නමට... උගත් වියතුන් වගේ අපි ඔය නමේ අරුත් විග්‍රහ කලේ පද බෙදලා... එත් විස්වාස නැති තැන අපි බැලුවා ගැනලා .... මොනවාද ස්වර, ව්‍යංජන , තද්ධිත , සාමාස නැ පඩි , කොයි හැටි වෙතත් නමේ තේරුම හොයන්නම අපි වරු ගණන් ගිල්ලා :) , ඔබට නම තියපු ඇයෝවත් දන්නවද මං දා සැබෑ අරුත ඔබේ ..??
අවිවේකී ඔහු නැති පාළුව මකාගන්න දොනිටත් මටත් වෙන විකල්පයක් තිබුනේ නැ ඔබේ රැකවරණය හැරෙන්නට. කොන්ක්‍රීට් වනන්තරේක දුඹුරු පාට කොළ අතු අස්සේ පෙනහළු පිරෙන දුවිල්ලෙන් හුස්ම හිරවෙන අපි , හොද හුස්මක් ගත්තේ ඔබේ උණුහුමට ගුලි වෙලා.
අපි හිතුවේ ඔබ අපේමයි කියලා, දෝණි හුරතල් උනේ ඔබ එයාගේ නිදහස කියලා හිතාගෙන. ලස්සන පුංච් වරෑන්ඩාවක දෝණි ත් මමත් කොදුරපු පුංචි පුංචි කතන්දර සිංදු තාමත් මග බලනවා ඇති. හැමතැනටම එක වගේ වැටුණු ඉර එලිය දුක හිතුනු මගේ හිතට පහන් එළියක් උනු වාර ගාන ඔය මුළු බිමටත් වඩා වැඩි ඇති...
හිත ආදරේ කලේ ඔබෙන් ලද රැකවරණය , හිතට දැනුනු නිදහස පිරිසිදුකම මේ හැමදේම හින්දා වෙන්න ඇති...
දවස ගානේ දියුණු වෙන්න කියලා හිතපු ඔබ, දවසක දෙකකට එහා ගිය කෙනෙහිලි කම් වලින් විදවන බව දැනුනු දා තද කරගත්තු හිත , ඇහැ කොණින් වත් නොබලන්න තරමට මං හිත දැඩි කරගත්තා..
කොයි තරම් මම අහක බලං ඔබව පහු කරගෙන ගියාද ... දෝණි අත දිග ඇරලා කැ ගහනවා "අම්මි අපි අද මෙහේ යමුද "
ඉතිං මට ඒ කැ ගැහිල්ල ඇහෙන්නෙම නැ......
ඒත්
අද මං ආයෙත් ආවා ඔයාව බලන්න
"මම එලියට ආවේ ආයෙත් කවදාවත් මං එන්නේ නැ මයි" මම හිතපු දේ , මට කලින් දෝණි කිව්වා....
එහෙම හිතාගෙන ගෙදර ආපු මම කල්පනා කලේ, මිට අවුරුදු තුනකට කලින් ආයෙත් යන්නේ නැ කියපු මම අද ගියා.... ඔව් මම ආයෙත් යනවා... අමතක කරන්න බැරි අපේ මතකයට මං ආයෙත් පිරිත් පැන් ඉහිනවා.....
ඔව්
එහෙම හිතන්න පුළුවන් මටම විතරයි..
මම එරන්දී
.gif){kind=link}
